Uit!

Het boek is er. En het ziet er geweldig uit. Nu is het wachten op wat de lezers er van vinden. En de recensenten. Spannend, omdat een tweede boek altijd wordt vergeleken met het eerste. En die (Cop vs Killer) was goed ontvangen. Dus wat vinden de lezers van deze....???

Het is klaar...
Jaja, de laatste woorden zijn geschreven, en hoe!
Het was nog even wachten op een mail uit Italie, met een vraag welke instanties boten hebben liggen in Amalfi.
De Carabinieri? De Guardia Costieri? De Guardia di Finanza? Tja, dat soort kleinigheden, dat weet je dan weer niet uit je hoofd. Maar het is wel belangrijk. Want alles moet wel kloppen.

En het klopt, dames en heren: van de ondergrondse wereld van Napels tot de boot van de Guardia Costieri voor de prachtige kust van Amalfi.

Want ja, research is research...

Ik ben trots op het boek. Niet alleen op de rsearch, want die was leuk met zo ontzettend veel enthousiaste mensen. Maar ook met het verhaal, de karakters. Nu gaat het helemaal uit handen en komen de laatste punten op de i.

Gisteravond om het te vieren naar een Italiaans restaurant in Bussum. Geweldig eten. Geweldig drinken. En wat schenken ze daar? De Lachryma Christi wijn. Die ik in het boek heb beschreven. En Limoncello, een Godendrank uit Italie. En waar kwam deze vandaan? Een fles Limoncello della Costiera Amalfitana. Van de kust van Amalfi. En waar speelt de ontzettend spannende en dramatische ontknoping van Pentito zich af? Precies. Op de plek van de foto die je hierboven ziet, met precies hetzelfde dezelfde maanlicht. Aan de kust van Amalfi, ter hoogte van Furore, in een prachtige villa.

Het moest zo zijn....

Volgende week gaan Miek (mijn geweldige vrouw, had ik haar al eens genoemd??) en ik met Esther en Berry eten, die dan even in Nederland zijn. Eindelijk kunnen afspreken... Dat wordt een avond vol eten, drank en vooral veel lachen. Zin in! En eindelijk ook weer tijd voor.


Want voorlopig...ie is klaar. Had ik dat al gezegd?

Rome / Napels

Het is al weer een tijdje geleden dat ik in Italie ben geweest. Er is veel veranderd, maar toen ik bijvoorbeeld aan mijn informant vroeg: werken de antimaffia diensten nog steeds zo tegen elkaar, in plaats van met elkaar, mompelde hij ongelukkig: 'nee, dat is nog steeds zo...'
Sommige dingen veranderen nooit.

En sommige dingen wel.
Want ja, als je schrijft over de plekken waar je bent geweest, dan kan je geheugen je wel eens bedriegen. Leve Google Earth en Google Maps! Zo vlieg je tijdens het schrijven in vogelvlucht mee met je herinneringen en blijkt alles in de Eeuwige Stad nog wonderwel hetzelfde.
Rome is nog steeds prachtig en Napels ook, met de Vesuvius en de prachtige Baai van Napels. Van bovenaf dan, he... want als je door de kleine steegjes loopt en weet wat daar allemaal speelt, zo onder de facade van de schreeuwende Italianen en de prachtige Italiaansen...dan zie je een heel andere kant van die prachtige stad. De Pentito-kant, zeg maar...

Er was eens een idee, en nu is er bijna een boek.
Vandaag hoofdstuk 23 afgeschreven, 7500 woorden. Gisteren een schema gemaakt, waaruit - bijna tot mijn verrassing, alles nog beter in elkaar bleek te vallen dan ik al hoopte.

Daarna uitgebreid met mijn 'informant' in Rome gebeld. Niet 'de informant' uit het verhaal, nee 'mijn informant', degene die ik alles kan vragen over Rome, Napels en alle overheidsdiensten in Italie. Ik vroeg hem of hij met naam en toenaam genoemd wilde worden, omdat hij dat meer dan verdiende.
'Doe maar niet,' zei mijn informant.
Wellicht zal ik komende tijd nog wat meer over hem kwijt kunnen.
Maar geen naam, dus. Dat dan weer niet...